Vlindertje
mijn eerste kinderboek 1998
uit 1998 tot 2009
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar
'Vlindertje'
1998omslag
'Vlindertje' #1
1998Er was eens een klein hondje met heel grote oren. Het was ook een heel vrolijk hondje en als hij door de wei draafde wapperden en flapperden zijn oren alle kanten op. Vanuit de verte leekhet hondje wel een vlinder en zo werd hij ook genoemd: Vlindertje.
'Vlindertje' #2
1998Vlindertje had een droom: hij wilde vliegen! Hij wilde vliegen als een echte vlinder. Dat wilde hij het liefst van alles op de hele wereld. Het kleine hondje keek naar de nachtvlinders, die om het bedlampje zweefden, en vroeg zich af: 'Waarom kan ik eigenlijk niet vliegen, ik heet toch niet voor niets Vlindertje?' En hij beloofde zichzelf om het te gaan leren.
'Vlindertje' #3
1998Om te beginnen, vond Vlindertje, moest hij maar eens in een boom klimmen om aan de hoogte te wennen. Dan zou hij later, bij het vliegen, nooit duizelig worden.
'Vlindertje' #4
2009De volgende dag rende hij kriskras door de wei en flapperde zo hard mogelijk met zijn grote oren.
'Vlindertje' #5
1998Daarna was Vlindertje zo moe dat hij bijna niet meer op zijn pootjes kon staan. Toen hij ging liggen, viel hij meteen in slaap. Hij droomde...
'Vlindertje' #6
1998Hij droomde dat hij op een hoge, rozerode berg stond. Helemaal op het topje. Van daar af zag hij ver beneden zich reusachtige bloemen groeien. De bloemen geurden heerlijk zoet naar honing. Het was warm op de rozerode berg. Erg warm. Ineens begonnen Vlindertjes oren te trillen en daarna zachtjes te klapwieken, net als echte vleugels. Het kleine hondje werd omhoog getild en zweefde zachtjes van bloem naar bloem. Hij kon vliegen! Hij vloog, samen met de echte vlinders, over de wei en de bloemen heen! Vlindertjes hart bonsde van blijdschap. Hij riep heel vrolijk: 'Woef!' en toen... werd hij wakker.
'Vlindertje' #7
1998Meteen stond hij op z'n pootjes en rende over de wei om die rozerode berg en de reusachtige bloemen te vinden, die hij in zijn droom had gezien. De rozerode berg! dacht Vlindertje. Daar ga ik bovenop staan en dan zal ik eindelijk kunnen vliegen.
'Vlindertje' #8
1998Zo rende hij steeds verder weg en zocht overal: in de wei, langs de welden en voorbij het grote bos. Maar de berg hon hij niet vinden. Het enige wat Vlindertje tegenkwam was een grote grijze rots, hoger dan een boom. Zonder er bij na te denken klauterde het kleine hondje helemaal naar boven... en sprong naar beneden...
'Vlindertje' #9
1998...midden in een stekelbosje.
'Vlindertje' #10
1998Hij krabbelde overeind en kroop uit de struiken. Helemaal onder de schrammen zat hij. Z'n pootjes deden pijn en hij had een grote bult op z'n kop.
'Vlindertje' #11
1998Vlindertje moest een beetje huilen en wreef over zijn bult. Toen ging hij maar gauw weer terug naar huis. De maan lachte hem van bovenaf toe. Er was niets veranderd: de wei, de bloemen en een klein hondje met grote oren, die Vlindertje heette. Op één ding na: de droom van het vliegen was voorbij, maar dat vond Vlindertje niet erg. Hij was er heel tevreden mee dat hij hard kon rennen. Zo hard dat het er van ver uitzag alsof hij vloog...